Në këtë raport trajtohet problemi kronik i financimit të pamjaftueshëm të shëndetësisë në Kosovë. Objektivi është që të argumentohet nevoja e domosdoshme për një kthesë rrënjësore në trajtimin e këtij problemi. Përkundër prioritetit të deklaruar për shëndetësinë në programet e të gjitha qeverive të pasluftës, kjo asnjëherë nuk ka arritur të realizohet. Për sektorin e shëndetësisë në vijimësi janë destinuar fonde buxhetore që kapin vlerën ndërmjet 2.5 deri në 3.5 përqind të Produktit Vendor Bruto (PVB), përkatësisht rreth 10 përqind të buxhetit të Kosovës. Ky nivel i financimit të shëndetësisë është dukshëm më i ulët jo vetëm në krahasim me vendet e Bashkimit Evropian (BE) dhe atyre të OECD-së, por edhe në krahasim me vendet e rajonit, përveç Shqipërisë (rreth 3 përqind e PVB-së). Shpenzimet qeveritare për shëndetësi në Bosnje e Hercegovinë arrijnë në 6.5 përqind të PVB-së, në Mal të Zi 6.5 përqind, në Serbi 6.3 përqind dhe në Maqedoninë e Veriut 4.7 përqind. Situata rezulton të jetë pak a shumë e ngjashme edhe nëse analizojmë financimin e produkteve dhe shërbimeve shëndetësore me buxhet individual apo të familjes (ang. out-of-pocket). Kjo ka pasoja negative në mirëqenien e popullatës, në aftësinë absorbuese për investime dhe zhvillim të kapitalit njerëzor dhe në mos shfrytëzimin e dividentës demografike të vendit. Kjo është veçanërisht e rëndësishme në kohën kur nataliteti është në rënie përderisa kemi një mortalitetit më të ultë dhe një përqindje më të vogël të popullatës mbi 65 vjet krahasuar me vendet e rajonit. Kontributi i sektorit të shëndetësisë për rritjen e PVB-së dhe në përqindjen e punësimit mbetet shumë më i vogël se sa në rastin e vendeve të BE-së dhe OECD-së.