Rruga e zhvillimit dhe rritjes ekonomike të Kosovës është karakterizuar nga pengesa specifike afatgjata. Deri në fund të viteve ‘50 të shekullit të kaluar, ashtu si në periudhën e sundimit të Jugosllavisë së parë, Kosova nuk përjetoi ndonjë transformim ekonomik, veçanërisht në aspektin e industrializimit dhe zhvillimit të infrastrukturës.1 Ndërmjet viteve 1960 dhe 1988, veçanërisht pas reformave ekonomike dhe kushtetuese në Jugosllavi (1968-1974), Kosova konsolidoi autonominë e saj të gjerë territoriale dhe politike, duke përjetuar një rritje të qëndrueshme ekonomike. Kjo u reflektua në zhvillimin e infrastrukturë s së saj fizike dhe sociale, në industrializimin e saj dhe në përmirësimin e strukturës së përgjithshme sociale. Megjithatë, në kohën e shpërbërjes së ish-Jugosllavisë, PBB-ja për kokë banori e Kosovës ishte më pak se një e treta e mesatares së federatës. Që nga fillimi i viteve 1990, pavarësia e saj institucionale autonome u shkatërrua dhunshëm nën regjimin e Millosheviqit. Kjo periudhë u karakterizua nga dezinvestimi masiv, deindustrializim i rëndë, përgjysmim i prodhimit kombëtar dhe me pasoja shkatërruese të luftës